Wat de aanwezigheid van Twentse PVV-kandidaten zegt over betrokkenheid van de regio
In dit artikel:
De PVV-kandidatenlijst voor de komende Tweede Kamerverkiezingen telt tachtig namen, waarvan ongeveer tien procent afkomstig uit Twente. In het lezerspanel wordt de stelling besproken dat die sterke Twentse vertegenwoordiging geen reclame is voor de regio. Vier panelleden reageren uiteenlopend.
Gijs Visser verwerpt de stelling: elke Kamerkandidaat uit Twente is winst voor de regio, juist omdat veel andere gebieden sowieso ondervertegenwoordigd zijn. Hij wijst op het potentieel van regionale verbondenheid binnen de Kamer en noemt als concreet voorbeeld Hidde Heutink, die volgens hem lokaal resultaat heeft geboekt met een veilige rondweg bij Mariaparochie. Visser hoopt op een constructieve, regionale samenwerking die Twente voordeel oplevert, zeker nu bekende Twentse voormannen zoals Pieter Omtzigt niet meer als kandidaat optreden.
Gerard Ekelenkamp is het juist eens met de stelling en kijkt breder naar wat de PVV nationaal heeft bereikt in bijna twintig jaar. Hij stelt dat de partij twee keer de kans op directe regeringsinvloed heeft gehad (in 2010 via gedoogsteun en in 2024 na een verkiezingswinst), maar beide keren resulteerde dat niet in blijvende deelname aan het beleid: de partijleider trok zich terug en liet kabinetten vallen. Volgens Ekelenkamp draagt dat vertrekgedrag en het autoritaire karakter van de partijleiding niet bij aan een positief imago; hij ziet Twentse aanwezigheid op de lijst niet als visitekaartje voor de regio.
Abdellatif El Chami nuanceert zijn instemming met de stelling: stemkeuze is vrij, maar die moet niet gestoeld zijn op haat of discriminatie. Als de PVV zijn toon zou veranderen richting verbinding, zou een sterke Twentse vertegenwoordiging wél positief werken. Hij haalt zijn persoonlijke ervaring op als Nederlands-Marokkaan in Enschede terug — herinneringen aan schokeffecten van PVV-acties — en benadrukt dat iemands plaats in de samenleving niet door afkomst wordt bepaald.
Lynn Iepma is trots op Twentenaren die politiek meedoen en verwerpt de afwijzende blik op PVV-kiezers. Ze waarschuwt tegen simplificaties als “alle PVV-stemmers zijn racistisch” en benadrukt dat Twente een nuchtere regio is waarvan actieve deelname aan landelijke politiek juist een positief signaal naar Den Haag stuurt.
Kernpunten uit de discussie: de aanwezigheid van veel Twentenaren op de PVV-lijst leidt tot verdeeldheid over de vraag of dat goed is voor het imago van de regio. Voorstanders zien actieve regionale deelname en mogelijke lokale belangenbehartiging als positief; tegenstanders verwijzen naar de landelijke politieke stijl en historie van de PVV als reden om terughoudend te zijn. Alle deelnemers benadrukken het belang van dialoog en de gevolgen van partijleiderschap en strategie voor de bereidheid tot samenwerking op nationaal niveau.