Voetbalgrootheid kiest voor kluizenaarsbestaan: Oud-Vitesse-trainer zwerft dakloos door Keulen
In dit artikel:
Herbert Neumann, 71, ooit sterspeler van FC Köln en later trainer in Nederland, is al jaren uit het zicht verdwenen van vrienden, familie en oud-collega’s. Waar hij verblijft is onbekend; speurtochten in zijn geboortestad Keulen leverden de afgelopen maanden niets op en opvangcentra kunnen hem niet aanwijzen. Clubs als FC Köln houden zich op de vlakte en beroepen zich op zijn privacy.
Neumann bouwde een imposante carrière op: landskampioen met FC Köln in 1978, drie keer bekerwinnaar en later hoofdtrainer bij Vitesse (1992–1995, 1998–1999), NAC (1997–1998) en VVV (2005–2006). Mensen die met hem werkten — onder wie Edward Sturing, Alfred Schreuder, Earnest Stewart, Marco Bogers en Archil Arveladze — prijzen zijn voetbalkwaliteiten, techniek en vakmanschap. Zij herinneren hem als excentriek en sterk op details gericht; sommige oud-spelers noemen hem ook een kluizenaar.
Toch verslechterde Neumanns situatie in de loop der jaren. Volgens meerdere betrokkenen kampte hij meerdere keren met depressies en alcoholproblemen en heeft hij herhaalde behandelingen in de psychiatrie ondergaan. Relaties liepen stuk, het contact met zijn zaakwaarnemer werd verbroken en hij raakte geïsoleerd. Collega’s halen concrete voorbeelden aan: in 1993 weigerde hij mee te reizen naar een oefenwedstrijd in Oezbekistan, bij VVV was hij een zomer lang onvindbaar en bij clubs ontstond steeds minder contact. Sommigen zagen hem zelfs wel eens in zijn auto slapen.
De reacties variëren van verdriet tot bezorgdheid. Velen noemen het triest dat iemand met zo’n palmares en persoonlijkheid onvindbaar is geworden. FC Köln zegt te hebben geprobeerd hem te helpen, maar wil geen details geven. Vrienden zoals Ewald Lienen weten niet waar hij woont en spreken zijn terugtrekking al jaren geleden aan.
Neumanns laatste bekende telefoonnummers beantwoorden niet meer; hij lijkt het sociale leven te hebben losgelaten. Zijn lot wordt in voetbalkringen betreurd en illustreert breder het kwetsbare traject waarin oud-sporters door mentale problemen en verslaving kunnen belanden — hoe succes in het verleden niet automatisch bescherming biedt tegen een terugtrekkend, eenzaam bestaan.