'Tranen van onmacht en woede over Gaza en Nederland'

In dit artikel:

Ria Holsheimer, oud-gedeputeerde en voormalig wethouder uit Oldenzaal (PvdA), beschrijft hoe ze al langere tijd niet over de “genocide in Gaza” kan spreken zonder te huilen van machteloosheid en woede. Ze reageert op een recent langdurig Kamerdebat waarin (ex-)minister Caspar Veldkamp van Buitenlandse Zaken onvoldoende steun kreeg en vervolgens aftrad na een negen uur durende discussie. Volgens Holsheimer leidde de politieke reactie tot schrijnende ontbrekende compassie: premier Dick Schoof gaf een magere verklaring, en VVD-Kamerleden bestempelden Veldkamp als een “wegloper”.

Alle door de oppositie ingediende moties werden door het kabinet afgeraden en kregen geen meerderheid. Het dieptepunt voor Holsheimer was de afgewezen motie die vroeg om medische behandeling in Nederland voor terminaal zieke kinderen uit Gaza; VVD-minister Ruben Brekelmans zei daarbij dat “we toch niet al het leed in de wereld op ons kunnen nemen”. Holsheimer vindt die redenering hardvochtig en stelt dat Nederland zowel juridisch als moreel in actie zou moeten komen tegen genocide — een verwijzing naar internationale verplichtingen op dit terrein.

Naast verdriet uit ze zorg over een bredere bestuurlijke koers: stagnatie van beleid, het terugdraaien van hoopvol beleid en het toenemende belang van eigenbelang boven algemeen welzijn. Toch ziet ze ook lichtpuntjes: burgers, instellingen en partijen die wél omzien naar anderen en werken aan een humane samenleving. Ze sluit met een oproep om in oktober te gaan stemmen, waarbij zij vertrouwen stelt in de oppositie als alternatief voor het huidige kabinetsbeleid.