Rare term, 'coronakinderen' en 'coronadieren'

In dit artikel:

Renske Kruitbosch reageert op een krantenkop die kleuterklassen drukker noemt door zogenaamde "coronakinderen" — kinderen die in 2021 geboren zijn. Ze ergert zich aan zowel de woordkeus als de toon: koppen en teksten beschrijven scholen alsof ze iets hoeven "te verwerken" en framen geboortes als een gevolg van verveling tijdens lockdowns, vergelijkbaar met de eerdere term "coronahuisdieren" voor tijdens de pandemie aangeschafte dieren.

Kruitbosch vindt het problematisch en ongevoelig om kinderen te labelen naar een rampjaar. Ze vraagt zich scherp en ironisch af of we voortaan kinderen altijd naar belangrijke gebeurtenissen of trends uit hun geboortejaar moeten noemen (denk aan "Einde-Koude-Oorlog-kind" of "Fabeltjeskrant-kind") — een gedachte die de absurditeit van het gebruik van "coronakind" onderstreept. Volgens haar doet zo'n benaming afbreuk aan wat de coronapandemie echt betekende voor veel mensen en klinkt het dehumaniserend.

Tegelijk erkent ze de achtergrond: tijdens de pandemie nam het aantal geboorten en huisdieradopties toe, waardoor basisscholen en asiels nu extra druk ervaren. Haar voorstel is om te stoppen met dit soort etiketjes of ze in elk geval precies te richten op de daadwerkelijke oorzaak (bijvoorbeeld op de mensen die uit verveling een huisdier kochten of besloten een kind te krijgen) in plaats van de gebeurtenis zelf als naamgever te gebruiken.

Kortom: Kruitbosch keurt het gemak waarmee een pandemie-term wordt omgezet in een label voor kinderen af en pleit voor zorgvuldiger, menselijker taalgebruik wanneer het over geboortes en de gevolgen voor scholen en dierenasiels gaat.