Rapper Levi koestert Joodse roots, maar is ook 'n gewone Amersfoortse jongen: 'Wat ik maak, is heel erg 'mij'
In dit artikel:
Rapper Levi Heijnen (30), artiestennaam Leef, raakte onlangs het publiek tijdens de onthulling van het Joods monument op het Borneoplein in Amersfoort. De tekst die hij daar voordroeg verbindt persoonlijk familieverleden — zijn overgrootouders en twee van hun kinderen werden in de Tweede Wereldoorlog vermoord, zijn grootmoeder (87) overleefde — met zijn eigen Joodse achtergrond en hedendaags geweld in Gaza. Voor zo’n beladen opdracht zocht hij bewust inspiratie; na een bezoek aan een rapfestival in Apeldoorn sprak hij het grootste deel van zijn tekst binnen een halfuur in via de dictafoon in de auto.
In zijn liedjes verweeft Levi persoonlijke anekdotes (een verwijzing naar het warenhuis van overgrootvader Jakob Menko in de Utrechtsestraat) met grotere thema’s als identiteit, oorlog en generatietrauma. Hij zegt trots te zijn op zijn Joodse opvoeding — hij vierde Pesach en Chanoeka en deed zijn bar mitswa — maar maakt een duidelijk onderscheid tussen zijn Joodse identiteit en beleid of daden van de staat Israël; het conflict in het Midden-Oosten noemt hij hartverscheurend en spreekt zijn medeleven uit met mensen aan beide kanten.
Levi balanceert zijn artistieke werk met praktische en sociale ondernemingen. Onder de pet die hij bijna altijd draagt, werkt hij als broodjesslager met zijn bedrijfje Chimi, vaak op festivals, en beheert hij Buitenhuis Blom in het Bergkwartier, een ontmoetingsplek die onder meer ouderen met Alzheimer ondersteunt. Die combinatie van commercie en maatschappelijk engagement hoort bij wie hij wil zijn: iemand die verbinding zoekt en ervaringen omzet in verhalen en muziek.
Zijn ontwikkeling naar rapper ging niet vanzelf. Tijdens coronajaren werkte hij in een koffietent en worstelde met de richting na een opleiding commerciële economie die hem niet paste. In Utrecht ontmoette hij gelijkgestemden en ontdekte rappen als uitlaatklep en als middel om over maatschappelijke druk en mentale gezondheid te spreken — onderwerpen die veel van zijn generatie bezighouden. Hij beschouwt rappen als therapeutisch en wil met zijn muziek mensen bereiken, al erkent hij de moeilijkheid van zichtbaarheid in het digitale aanbod.
Bij de onthulling trad hij begeleid door contrabas en viool op; de experimentele, ritmeloos klinkende begeleiding viel volgens hem nauwelijks op bij het publiek. Zijn grootmoeder had zijn tekst vooraf gehoord en reageerde positief. Levi wil vooral verbinden: door persoonlijke verhalen wil hij ruimte maken voor reflectie en saamhorigheid, en zo het verleden herinneren zonder de ogen te sluiten voor de pijn van nu.