Probeer vooral niet af te dingen, u maakt geen schijn van kans

In dit artikel:

Martijn Kardol beschrijft een ochtend op de buurtrommelmarkt waar hij met zijn dochter — die haar spaarpot vooraf had omgekeerd — vroeg aanwezig is in de hoop op koopjes. In plaats van unieke vondsten stuit hij op vertrouwde rommel (zoals een halfteruggespoelde Titanic-videoband) en op een andere kant van zijn buren: achter de kleedjes blijken vriendelijke winkelgezichten keiharde onderhandelaars.

Het opvallendste mechanisme op de markt is het inzetten van kinderen als emotionele hefboom. Als zijn dochter een plakkerig kinderboekje van €3 wil, drukt een verkoper prompt zijn zesjarige zoon naar voren en vermeldt dat de opbrengst voor diens spaarpot is — een zet die voor de auteur elke onderhandelingspositie ongedaan maakt. Het verhaal eindigt met een humoristische noot: het jongetje, bij naam Basje, blijkt een geboren onderhandelaar en zou volgens Kardol zelfs een kabinet kunnen sluiten; zijn eigen dochter gaat bij Koningsdag met een grabbelton langs de weg om haar spaarpot weer te vullen.

De column is een luchtige observatie over kwetsbaarheid en strategie op rommelmarkten, sociale ontmoetingen met buren en de ongemakkelijke macht van kinderen in prijsbesprekingen. Tegelijk schetst het de alledaagse dynamiek waarvan ouders en marktliefhebbers zich herkennen: vroeg aanwezig zijn betekent niet altijd winnen, en emoties wegen zwaarder dan argumenten wanneer een kind wordt ingezet.