Op het graf van Thijs' moeder Elly liggen zes zwerfkeitjes met de namen van de kleinkinderen

In dit artikel:

„En vooral heel veel liefde.” Met die woorden vat oudste zoon Thijs Vergeer de plaats van zijn moeder Elly Vergeer‑Krabbe (1953–2012) in het gezin samen. Bijna dertien jaar na haar overlijden beschrijft hij haar als hartelijk, sociaal en doorgaans opgewekt; iemand die gemakkelijk met kattenkwaad omging en geen snel oordeel velde.

Elly groeide op in Denekamp, volgde in Enschede een verpleegkundige opleiding, ontmoette daar haar man en werkte aanvankelijk in het ziekenhuis. Na de geboorte van Thijs stopte ze met werken, maar pakte jaren later haar loopbaan weer op — eerst in de detailhandel, daarna in de thuiszorg, waar volgens Thijs echt haar hart lag. Ze overleed na een ziekbed van twee jaar.

De familie koesterde haar nagedachtenis: op haar grafsteen lieten vader en zonen een regel graveren, ontleend aan troubadour Ede Staal: „Al is het nog zo donker, het wordt vanzelf weer licht.” Opmerkelijk is dat die steen afkomstig is van Elly’s ouders in Denekamp; het oude gedenkteken werd schuin afgeslepen en opnieuw gegraveerd. Op het graf liggen ook zes zwerfkeitjes met de namen van haar kleinkinderen.

Persoonlijke herinneringen tonen kleine, liefdevolle details: Elly wilde ooit een roos‑tattoo, iets wat haar partner destijds niet wilde — na haar overlijden liet hij toch een roosje op zijn enkel zetten. Ze hield van reizen; met haar kinderen en vrienden maakte ze onder meer trips naar New York en de Schotse hooglanden. Bij haar begrafenis viel Thijs een bijzonder moment bij: een zwerm ganzen vloog met hen mee van aula naar begraafplaats — een beeld dat voor hem symbool staat voor haar nalatenschap en warmte.