Niet meer begraven in harde kist, maar gewikkeld in katoenen doek: Marieke maakt het mogelijk

In dit artikel:

Marianne Resoort (38) weeft in haar atelier in Baarn handgemaakte lijkwades als alternatief voor de klassieke doodskist. Het idee ontstond aan het begin van de coronapandemie toen wereldwijd kistentekorten zichtbaar werden; dat zette haar aan het denken over duurzamere en meer toegankelijke manieren van afscheid nemen. Ze gebruikt gerecycled garen en een ouderwets weefgetouw, waardoor ze zonder machines of elektriciteit werkt en weinig CO2 uitstoot.

Een lijkwade is een katoenen doek waarin een overledene wordt gewikkeld in plaats van in een vaak dure houten of kunststof kist te liggen. Resoort benadrukt dat zo’n doek een andere beleving van afscheid geeft: het maakt de overledene nadrukkelijker tastbaar, wat door sommigen als te dichtbij wordt ervaren maar door anderen als troostend en uitnodigend om nog even aan te raken. In Nederland overlijden jaarlijks rond de 170.000 mensen; veel nabestaanden kiezen uit gewoonte voor een kist, deels omdat dat het gangbare beeld van een uitvaart is. Daardoor blijven lijkwades relatief onbekend, ook al groeit de belangstelling.

Praktisch: een handgeweven lijkwade van Resoort kost ongeveer 500 euro, aanzienlijk goedkoper dan veel kisten. Wettelijk moet een lichaam bij begraven omhuld zijn; een doek is toegestaan, en bij natuurbegrafenissen of bewuste keuzes is een natuurlijk materiaal vaak wenselijk omdat het niet te traag vergaat. Resoort ziet haar werk ook als een uitnodiging om eerder na te denken over uitvaartwensen en alternatieven in plaats van automatisch voor traditionele vormen te kiezen.