Neede krijgt vernieuwde Borculoseweg dankzij miljoeneninvestering

In dit artikel:

Daniëlle Bruiss (39) uit Enschede kreeg op 8 februari 2021 de diagnose borstkanker. Sindsdien doorliep ze een zwaar behandeltraject: 24 chemokuren, vijftien bestralingen, een dubbele borstamputatie en het verwijderen van haar eierstokken. Tijdens de behandeling had ze soms zo donkere gedachten dat ze zichzelf in een doodskist voorstelde, maar ze gebruikte die ervaringen ook als motivatie om door te vechten.

Naast fysieke gevolgen kampte Daniëlle met blijvende cognitieve klachten, vaak aangeduid als ‘chemobrein’: moeite met woorden vinden, vergeetachtigheid en het gevoel soms dom over te komen. De ziekte en behandelingen maakten bovendien een einde aan haar oude baan en normale leven, iets wat door anderen moeilijk te bevatten is.

Haar herstel stond niet alleen in het teken van genezing maar ook van mentale transformatie. Ze ontdekte een diepe wilskracht en leerde kleine, haalbare doelen stellen — een strategie die haar door de moeilijkste dagen hielp. Die aanpak vond ze deels in het boek Niet te breken van Sander Aarts; na een indrukwekkende, twaalf uur durende fysieke training — kort na haar laatste chemo — raakte Aarts door haar prestaties zo geïnspireerd dat hij haar in zijn volgende boek noemt. Voor Daniëlle was die erkenning een grote steun.

Persoonlijke steun kwam vooral van haar hond Baloe, die haar gezelschap hield tijdens de eenzame ziekenhuisdagen en nu helpt bij pijnlijke momenten door antihormoontherapie. De ziekte bracht ook een nieuwe levenshouding: minder angst, meer durf (ze sprong zelfs uit een vliegtuig) en acceptatie van haar littekens — ze lag topless op een Spaans strand als daad van bevrijding.

Daniëlle’s strijd heeft haar dichter bij haar overleden moeder gebracht; haar moeder stierf aan borstkanker toen Daniëlle acht was, en die geschiedenis maakt haar boodschap extra urgent. Ze zet zich nu in voor KWF Kankerbestrijding, collecteert en deelt haar verhaal in media. Haar belangrijkste advies aan anderen: laat je bij familiegeschiedenis tijdig controleren en wees niet bang voor erfelijkheidsonderzoek — de wetenschap en vroege opsporing kunnen levens redden.