Na het eerste tienminutengesprek over haar dochter denkt Fien over meer na dan ze had gewild

In dit artikel:

Fien Vermeulen beschrijft hoe het zien van de eerste stapjes van haar dochter plotseling de blik op haar toekomst veranderde. Tijdens het eerste korte gesprek over het opvangrapportje werd haar duidelijk dat kinderen al uitgebreid worden geobserveerd: welk spel ze kiezen, hoe ze reageren en omgaan met anderen. Dat wakkerde bij haar de vraag aan of haar dochter wel doet wat op deze leeftijd van haar verwacht wordt.

Waarschuwingen van haar zus over een vroeg beginnende prestatiecultuur bleken niet loos: inschrijven voor basisscholen en de bijbehorende voortrajecten begint al ver van tevoren. Vermeulen, zelf ooit leerling op een Montessorischool (De Kosmos in Hoogland), ging onderzoeken welke opties er in de stad zijn voor haar dochter. Ze stuitte op de populaire Montessorischool Pallas Athene, waar aanwezigheid op een specifieke peuterspeelzaal op 2,5‑jarige leeftijd de kansen op toelating zou vergroten. Die peuterspeelzaal is alleen open tot 12.00 uur, wat vragen oproept over hoe werkende ouders hun uren en opvang regelen.

Het praktische gevolg: binnen een uur zat ze op automatische piloot plannen te maken voor werk- en opvangschema’s over anderhalf jaar. Haar conclusie is dat wie niet oplet, ongemerkt verstrikt raakt in vroegtijdig plannen en selectie rondom onderwijs, zelfs als je juist niet aan dat systeem mee wilt doen.

(Noot: in Nederland komt het vaker voor dat basisscholen voorkeursbeleid hebben voor kinderen die een verbonden peuterspeelzaal bezochten, wat zulke keuzes en planningen beïnvloedt.)