Marike uit Vasse moet haar leven opnieuw vorm geven na ongeluk van zoon Guus (18)
In dit artikel:
Marike Reinders uit Vasse leeft sinds het ongeluk van haar toen 18-jarige zoon Guus anders: zeven jaar geleden werd hij in Ootmarsum aangereden na een bezoek aan de kerstmarkt en liep daarbij niet‑aangeboren hersenletsel (NAH) op. Het voorheen sportieve, normaal functionerende gezin — met dochter Pien, fanatiek judotalent Guus en echtgenoot Jörg — zag zijn toekomst in één klap veranderen. Trainings- en vakantieroutines, schoolplannen en carrièrewensen werden opzijgezet door de nieuwe realiteit van zorg en herstel.
De gevolgen zijn ingrijpend en alledaags: Guus raakt snel overprikkeld en heeft voortdurend begeleiding nodig; het gezin is afhankelijk geworden van hulpverleners, instanties en ingewikkelde bureaucratie. Marike ervaart vooral de frustratie rond aanvragen voor zorg zoals de Wet langdurige zorg (WLZ): uitgebreide dossiers en het gevoel dat anderen over jullie leven beslissen maken het extra zwaar. Die procedures en het constante waken om Guus te beschermen putten haar emotioneel uit, ze vergelijkt zichzelf met een langzaam leeglopend luchtbed.
Tegelijkertijd heeft de gebeurtenis Marike hard gemaakt en haar prioriteiten verscherpt. Ze is gestopt met pleasen en selecteert wie ze energie geeft; haar focus ligt op doorzetten en overleven. Om haar eigen draagkracht te vergroten en even te ontsnappen aan de zwaarte van de zorg, zoekt ze fysieke uitdagingen: lange wandelingen, hardlopen, en het lopen van twee Caminoroutes naar Santiago de Compostela. Deze inspanningen zijn voor haar geen luxe maar noodzaak om de accu op te laden.
Marike en Jörg proberen daarnaast aandacht te blijven geven aan Pien, wat de gezinssituatie complex maakt: zorgen, werk en aandacht voor beide kinderen vragen veel en maken hulp van buitenaf onmisbaar. Daarom pleit Marike — ook via de Netwerkgroep Kind en NAH — voor structurele ondersteuning, zoals een casemanager voor elk gezin waarin een kind NAH heeft. NAH raakt immers niet slechts één persoon maar het hele gezinssysteem.
Om ervaringen te delen en inzicht te geven in leven met NAH schreef Marike een boek en post ze blogs op guuspowerbrain.nl. Ze vertelt open over boosheid op ‘domme vragen’, over het verdriet om mensen die wegblijven, maar ook over waardering voor degene die er blijvend zijn. Acties als een zware fietstocht voor Bike4Brains illustreren zowel haar inzet voor meer onderzoek naar hersentrauma als haar drang om positief te blijven ondernemen. Zelfs kleine opmerkingen van Guus — of hij ook zo’n tocht zou kunnen volbrengen — tonen hoeveel hoop en uitdaging er nog altijd is.
Het verhaal van Marike onderstreept twee zaken: de ingrijpende impact van NAH op het leven van een hele familie, en de noodzaak van praktische, menselijke steun en minder bureaucratische drempels. Haar houding is vechtend en vastberaden; accepteren ziet ze niet als optie, maar wel het vinden van manieren om door te gaan en verandering te bewerkstelligen voor andere getroffen gezinnen.