Kapotte kopjes en schotels van kringloop in Zwolle worden... stenen om huizen mee te bouwen

vrijdag, 22 augustus 2025 (11:14) - Tubantia

In dit artikel:

In Zwolle geven kringloopwinkels kapotte kopjes en schotels een nieuw leven: het aardewerk wordt gesorteerd, schoongemaakt en vermalen tot korrels die in bakstenen verwerkt worden. Medewerkers van Kringloop Zwolle — onder wie Mark Boomsma, die drie dagen per week binnengebrachte spullen selecteert — verwijderen rubbertjes en metalen randen zodat de breekinstallatie niet beschadigt. Jaarlijks verwerkt het team ongeveer 50.000 kilo keramiek.

Handelsbedrijf Aberson, geleid door Gerard Bosman, ontvangt het vermalen materiaal en levert het aan een fabriek die de deeltjes in bakstenen verwerkt. Die stenen worden vervolgens verkocht aan aannemers voor woningbouw. De gemeente Zwolle toont belangstelling: woordvoerder Myon Padding zegt dat men serieus overweegt de stenen aan te schaffen voor een project in de Spoorzone.

Kringloopmanager Jan Tepper benadrukt het duurzame gedachtegoed: „Grondstoffen raken een keer op”, en keramiek biedt volgens hem een waardevolle reststroom. Tegelijk waarschuwt woordvoerder Eline Westervaerder dat de kringloop geen kapotte serviesstukken wil promoten als donatie-artikelen — de winkel heeft vooral goede spullen nodig. In de praktijk belanden er echter altijd wel gebroken borden tussen, en die wil de organisatie zo goed mogelijk benutten.

Praktische cijfers tonen de schaal: voor één baksteen is ongeveer 400 gram keramiek nodig — zo’n vier theekopjes. Een gemiddeld huis bevat circa 6.500 bakstenen, wat neerkomt op ruim 26.000 kopjes per woning. Aberson start nu met inzameling bij twee vestigingen, maar ziet een groot landelijk potentieel en wil met het project vooruitlopen op mogelijke toekomstige duurzaamheidsregels.

Het initiatief is een voorbeeld van circulaire bouwmaterialen: onvermijdelijk afval krijgt een functie en bespaart grondstoffen. Bosman erkent dat het ook een goed verhaal is voor zijn bedrijf, maar geeft aan dat duurzaamheid hem oprecht belangrijk is. Tepper sluit af met een beeldende gedachte: wie weet woon je straks wel in iets dat is gemaakt van oma’s oude servies.