Jo-Anne (19) opent inbox en ziet berichtje: 'Ik ben eenzaam, maar durf het aan niemand te vertellen'
In dit artikel:
Jo-Anne Bakker (19) uit Urk verloor bijna een jaar geleden haar vriendin Sanne aan zelfdoding. Die ervaring zette haar ertoe aan openlijk te praten over mentale gezondheid op TikTok en Instagram. Met ongeveer 12.000 volgers bereikt ze met haar filmpjes vaak tienduizenden, soms honderdduizenden kijkers. Dagelijks krijgt ze privésuggesties van jongeren die worstelen — berichten als „ik ben eenzaam, maar durf het aan niemand te vertellen” — en probeert zij vooral te luisteren, te normaliseren en laagdrempelig door te verwijzen naar hulplijnen en jongereninloopplekken.
Het persoonlijke verhaal van Jo-Anne illustreert een bredere trend: het mentale welzijn van jongeren verslechtert opnieuw. Uit het Kwartaalonderzoek jongeren van het Netwerk Gezondheidsonderzoek bij Rampen (met deelname van lokale GGD’s en het RIVM) blijkt dat de gemiddelde score voor mentaal welbevinden daalde van 69 in maart 2025 naar 67 in juni 2025. Tegelijkertijd nemen suïcidale gedachten, stress en eenzaamheid toe. Onderzoeker Elske Marra zegt dat eerdere vergelijkbare onderzoeken soortgelijke signalen laten zien, maar dat het moeilijk is om één specifieke maatschappelijke oorzaak aan te wijzen.
Hulpverleners wijzen op een mix van factoren die jonge mensen onder druk zet: de nasleep van coronamaatregelen, voortdurende blootstelling via sociale media, prestatiedruk en zorgen over thema’s als klimaat en geopolitieke spanningen. GZ-psycholoog Ellen Klerks benadrukt dat schaamte en de angst om als „zwak” bestempeld te worden jongeren vaak weerhoudt hulp te zoeken. Tegelijkertijd kan een eenvoudig, oordeelvrij gesprek al veel betekenen; pas bij ernstige beperkingen in het dagelijks functioneren is professionele behandeling direct noodzakelijk.
Op Urk, waar Jo-Anne woont, blijft het bespreekbaar maken van psychische klachten gevoelig. Zij beschrijft vaak harde reacties zoals „stel je niet aan” of het wegwuiven van kwetsbaarheid, waardoor problemen onuitgesproken blijven. Haar eigen ervaring met het niet serieus genomen worden op school en de worsteling van haar vriendin toonden haar hoe ingrijpend die cultuur kan zijn. Dat motiveerde haar om sociaal werk te gaan studeren met een specialisatie tot ervaringsdeskundige.
De opkomst van jongerenaccounts op sociale media ziet Klerks als een positieve ontwikkeling: ze verlagen de drempel om over problemen te praten, normaliseren moeilijke periodes en kunnen een brug vormen naar professionele zorg. Jo-Anne probeert in haar berichten mensen niet meteen naar therapie te sturen — dat schrikt volgens haar af — maar wijst op hulpinstanties en informeert over lokale opvangplekken en hulplijnen. Als ze voelt dat iemand acuut gevaar loopt, onderneemt ze soms extra stappen om te helpen.
Belangrijke hulpbronnen die ook in het artikel genoemd worden: 113 Zelfmoordpreventie (24/7, gratis en anoniem) en organisaties zoals Join Us die zich inzetten tegen eenzaamheid onder jongeren. De boodschap van zowel ervaringsdeskundigen als professionals is dat luisteren, erkenning en het doorbreken van stigma cruciaal zijn om tijdig te signaleren wanneer iemand meer intensieve ondersteuning nodig heeft.
Jo-Anne zet de nalatenschap van haar vriendin om in zichtbaar en toegankelijk activisme: door eerlijk te praten over depressie en suïcidale gedachten probeert ze andere jongeren te laten weten dat ze niet alleen staan. Haar ervaring laat zien hoe persoonlijke verhalen en online gemeenschappen kunnen bijdragen aan het eerder opmerken van nood en het aanreiken van routes naar hulp, juist in regio’s waar praten over mentale gezondheid nog steeds lastig is.