Ik snap niet zo goed wat er nu is afgesproken tijdens die top in het Witte Huis...

In dit artikel:

Renate Wennemars, die twee keer per week columns schrijft, twijfelt of de top in het Witte Huis eergisteren echt iets wezenlijks heeft opgeleverd voor vrede. Hoewel deelnemers na afloop optimistisch leken—lachende foto’s, handen schudden—blijft de inhoud volgens haar vaag en kwetsbaar: veel woorden over ‘veiligheidsgaranties’, maar weinig concrete voorwaarden of afdwingbare afspraken.

Wennemars vreest dat die losse afspraken snel kunnen verdampen, bijvoorbeeld als Donald Trump van koers verandert of als Vladimir Poetin niet serieus wil onderhandelen. Voor Volodymyr Zelensky is een staakt-het-vuren een harde voorwaarde om over blijvende vrede te praten; daarover werd onvoldoende duidelijkheid gepresenteerd. Verschillende leiders vertelden na de bijeenkomst uiteenlopende versies van wat er precies is afgesproken, waardoor de indruk ontstaat van symboliek boven bindende afspraken.

Ze merkt ook politieke spelletjes en persoonlijke verhoudingen op: Trump lijkt de wapenindustrie een meevaller te bezorgen, Emmanuel Macron rekent er op dat Poetin zal blijven traineren, en de Finse president Alexander Stubb zat verrassend aan tafel na een golfmomentje met Trump—van praktisch belang omdat Finland aan Rusland grenst. Mark Rutte, eerder aangeduid als ‘Trumpfluisteraar’, lijkt inmiddels aan invloed te hebben ingeboet.

Kort gezegd: de top leverde sfeer en foto’s op, maar weinig geruststellende, duurzame garanties. Wennemars concludeert dat de waan van de dag regeert en dat het onduidelijk is wie er écht iets mee opschiet.