Er ligt heel veel ónder elke achtbaan: 'Telefoon terug? Dat is dan 145 euro'
In dit artikel:
Bij Walibi in Biddinghuizen stapelen zich deze zomer de verloren voorwerpen op: honderden kapotte telefoons, zonnebrillen, sleutels, oordoppen, een trouwring en zelfs kunstgebitten worden na ritten in achtbanen als Untamed en Goliath teruggevonden. Medewerkers ruimen dagelijks de percelen rond de attracties leeg; volgens Walibi-medewerker Jarno de Jong valt er “meerdere keren per dag” een telefoon uit iemands zak. Ook andere Nederlandse parken zoals Slagharen, Hellendoorn en de Efteling hebben structureel last van verloren spullen; bij de Efteling gaat het gemiddeld ongeveer elk uur mis.
Het probleem doet zich vooral voor tijdens airtime – het gevoel van gewichtloosheid bij snelle dalingen – wanneer inzittenden even omhoog uit hun stoel worden gedrukt en losse spullen loskomen. Dat verklaart waarom voorwerpen ondanks veiligheidsgordels en loopings toch kunnen verdwijnen. Naast materiële schade vormt het ook een veiligheidsrisico: bij snelheden boven de honderd kilometer per uur kunnen rondvliegende telefoons letsel veroorzaken.
Parks proberen het probleem op verschillende manieren te beperken. In Nederland zijn dat vooral waarschuwingen, borden en speciale afgesloten bakjes op perrons waar bezoekers spullen tijdelijk in kunnen opbergen. Alle grote parken publiceren gevonden items op de site iLost; verrassend veel telefoons en autosleutels worden echter nooit opgehaald. Slagharen zet in uitzonderlijke gevallen de attractie even stil om iets terug te halen, maar veel parken vermijden dat omdat herhaaldelijk stoppen tot lange stilstand en extra wachttijden zou leiden.
In andere landen gaan parken rigoureuzer te werk: sommige beschikken over detectiepoortjes vergelijkbaar met die op luchthavens. Walibi België vraagt een vergoeding van 145 euro voor het teruggeven van een telefoon, dekkend voor de zoek- en personeelkosten. Nederlandse parken zijn vooralsnog minder verregaand en houden het bij laagdrempelige maatregelen.
Praktische gevolgen voor bezoekers zijn onder meer wachten tot na sluitingstijd om spullen op te halen — in één voorbeeld moesten mensen zeven uur wachten tot een reservesleutel arriveerde — en het risico dat filmen met een telefoon tijdens de rit streng wordt bestraft. Pretpark-expert Wessel Wit benadrukt dat parken veel tijd kwijt zijn aan het terugzoeken van spullen en dat het terugdringen van incidenten dus zowel een veiligheids- als een operationeel belang heeft.
Kortom: hoewel parken bezoekers blijven waarschuwen, blijft het verlies van spullen in snelle achtbanen een hardnekkig en kostbaar probleem. Striktere controles, slimme opslagoplossingen of een vergoeding voor zoekkosten zijn mogelijke routes, maar elk brengt praktische en klantgerichte afwegingen met zich mee.