Een ode aan de loempia's van mijn Thaise tante pon

In dit artikel:

Mijn tante Pon, oorspronkelijk van het platteland rond Phu Ruea in de provincie Loei (noordoost-Thailand), maakt volgens mij de beste Thaise loempia’s in Twente. Jarenlang schuift ze op verjaardagen met grote schalen vol huisgemaakte, rijkgevulde loempia’s aan: krokant van buiten, pittig en smaakvol van binnen en geserveerd met zoetzure chilisaus uit de toko. Het zijn geen kleine borrelhapjes, maar echte maaltijdloempia’s vol gehakt, wortel, spitskool, prei en zelfs een scheutje oestersaus, aangevuld met groenten uit haar eigen moestuin.

Pon emigreerde naar Nederland nadat ze mijn oom Hans had ontmoet; haar familie woont nog in Thailand en haar broer is monnik. Die achtergrond verklaart veel van haar culinaire voorkeuren. Een boterham met kaas als ontbijt kan ze zich niet voorstellen en de Nederlandse sambal vindt ze te vlak — daarom maakt ze zelf potsgewijs sambal van eigen pepers, zo scherp dat Nederlanders er tranen van in de ogen krijgen.

De loempia’s zijn niet commercieel verkrijgbaar: Pon bakt ze soms op bestelling voor vrienden en familie, maar verder blijft het een exclusieve traktatie voor nabije kring. Binnenkort is er weer een verjaardag waarop ze die specialiteit zal maken; volgens de verteller is één loempia nooit genoeg.

Kortom: de tekst is een persoonlijke ode aan Pon’s kookkunsten, waarin haar Thaise roots, gastvrijheid (met bord én zakje verse tuinproducten voor vertrek) en de contrasten tussen Nederlandse en Thaise eetgewoonten centraal staan.