De waan van de dag regeert, ook ná dat overleg in het Witte Huis

In dit artikel:

Renate Wennemars reageert met scepsis op de recente top in het Witte Huis en vraagt zich af of er echt uitzicht op vrede is ontstaan. Hoewel leiders na afloop zichtbaar opgelucht en optimistisch waren, noemt ze de uitkomst vaag: er zouden “veiligheidsgaranties” zijn afgesproken, maar de precieze inhoud en de voorwaarden voor betrokken partijen blijven onduidelijk. Dat maakt haar – en volgens haar ook anderen – bezorgd: zulke afspraken zijn kwetsbaar voor verandering, bijvoorbeeld als Donald Trump onvoorspelbaar handelt of als Vladimir Poetin niet bereid is een staakt‑het‑vuren te accepteren, iets dat voor Volodymyr Zelensky essentieel is voordat hij over blijvende vrede wil praten.

Wennemars wijst ook op het uiteenlopende beeld dat de deelnemers naar buiten brachten; iedereen lijkt zijn eigen versie van het succes te hebben. Ze merkt cynisch op dat Trump alvast profiteert met orders voor de wapenindustrie, terwijl Frankrijk’s Emmanuel Macron al rekent op uitstel of sabotage door Moskou. De Finse president Alexander Stubb krijgt nadrukkelijk aandacht: zijn informele band met Trump (bevestigd tijdens een potje golf) hielp hem opeens een rol te spelen die ook strategisch logisch is voor een buurland van Rusland. Tegelijkertijd zien critici het optreden van oud‑premier Mark Rutte in eerdere bijeenkomsten nu als te veel meegaandheid.

Kort gezegd: Wennemars ziet vooral symboliek en onduidelijkheid, niet de solide doorbraak waar slachtoffers en frontsoldaten daadwerkelijk iets aan zouden hebben. Ze sluit af met de indruk dat de nieuwswaarde vooral wordt bepaald door het moment, niet door duurzame afspraken.