De dames in de bus komen niet meer bij van het lachen. Ik ook niet, maar ik houd mijn tas nog maar even dicht

In dit artikel:

In de bus na het winkelen luistert de vertelster ongewild mee naar een groep vriendinnen die druk over zomerkleding en bruine benen praten. Rokjes doen het weer, dus de dames overwegen zelfbruiners in spuitbus, crèmes en tubes: geen zon nodig, wel een kleurtje. Ze bespreken praktische valkuilen—spuitbussen nevelen, beter buiten gebruiken; je komt moeilijk aan de achterkant en loopt dan met vervelende vlekken of ‘zakkers’; bij crèmes ontstaan snel randjes als je niet zorgvuldig smeert; en vergeet je handen niet goed te wassen, anders loop je rond met bruine handpalmen. Voor een goed resultaat moet je volgens hen ook eerst scrubben en ontharen.

Een van de vrouwen vertelt over haar worsteling met badpakken passen in de winter: pashokje onder tl-licht, winterlaarzen aan, pantykousjes óf juist met ondergoed aan proberen en het gekke ongemak daarbij. De groep ligt in een deuk van herkenning; ook de vertelster kan het lachen niet inhouden, vooral omdat zij net een badpak heeft gekocht en haar tas dichthoudt.

Het korte, luchtige verhaal van Ine Koridon (77, Apeldoorn) vangt met humor een alledaagse conversatie over schoonheidsrituelen en de praktische ongemakken van zich klaarmaken voor de zomer.