De aanvangstijd in de bioscoop is niet hetzelfde als de vertrektijd van een trein

In dit artikel:

Bij de gemeente Arnhem werkt een communicatiespecialist die zichzelf als filmliefhebber presenteert — een zin die in reportagevorm bijna sensationeel klinkt, maar hier vooral aanleiding gaf tot een bioscoopbezoek. Columnist Remco Kock bekent ook cinefiele neigingen en volgde het advies van die collega om de film Weapons te zien. Hij koos voor een ochtendsessie in Pathé (aanvang 11:20) omdat die zalen doorgaans rustig zijn en hij zich stoort aan pratende en lichtgevende medebezoekers.

Wat hem vooral irriteerde was niet de film zelf, maar het pre-showfestijn: vanaf de officiële aanvangstijd werd hij een halfuur lang geconfronteerd met een opeenvolging van lokale en nationale reclames, promoties van Pathé en IMAX en vervolgens vier bombastische trailers. Dat maakte de wachttijd zo lang dat hij zich al genoeg geafficheerd voelde voordat de hoofdzaak begon. Desondanks vond hij Weapons overwegend goed, al vond hij de slotscène eerder lachwekkend dan angstaanjagend.

Kock gebruikt het woord cinefiel om de eigen voorkeur te typeren, maar merkt tegelijk op dat het door associaties met woorden als pedo- of necrofiel voor sommige oren onaangenaam klinkt, terwijl het simpelweg iemand betekent die veel van bioscoopbezoek houdt. Zijn stuk is een kleine pleidooi voor betere bioscoopetiquette en minder reclamestroom, en een bevestiging dat een goede film het vaak toch wint van alle voorgekauwde promotie.