Chef (21) kan zomaar in slaap vallen en dat bedreigt zijn droom, hij zoekt in Azië een oplossing
In dit artikel:
„Alsof je twee dagen hebt doorgehaald.” Zo omschrijft de 21‑jarige Chef Slief uit Apeldoorn de plotselinge, overweldigende vermoeidheid die hem al sinds zijn tienerjaren plaagt. Wat ouders en leraren lange tijd schreven toe aan puberteit en groeipijnen bleek later een medische oorzaak: narcolepsie door een tekort aan hypocretine, het hersenstofje dat het slaap‑waakritme regelt. Een ruggenprik zo’n twee jaar geleden bevestigde de diagnose.
De stoornis zorgt ervoor dat Chef ongestuurd in slaap kan vallen en ’s nachts onrustig slaapt. Dat maakte werken in de horeca — een beroep dat hij bewust koos, met ouders die allebei in het vak zitten — extra lastig. Tijdens zijn koksopleiding viel hij herhaaldelijk in slaap, soms zelfs op de fiets of tijdens lessen. Hoewel hij zijn diploma behaalde, kwam dat niet zonder strijd: doorzettingsvermogen en veel steun van stageplekken en collega’s, zoals restaurant De Bon Vivant en Mel & Norel, maakten het mogelijk. Zij pasten werktijden aan zodat hij ’s middags even naar huis kon voor een powernap en ’s avonds kon terugkeren voor het diner.
Een genezing bestaat niet. Chef gebruikt medicatie, hanteert een strak dagschema met vaste dutjes en probeert zijn energie te reguleren. Die routine helpt, maar hij wil meer grip op lichaam en geest en zoekt naar aanvullende manieren om zijn conditie te verbeteren. Daarom vertrok hij recent naar een shaolin‑school in China voor een intensief driemaandenprogramma met kungfu, tai chi en oosterse filosofie: zes dagen per week, twee trainingen per dag. Het programma is niet specifiek voor mensen met een slaapstoornis, maar Chef hoopt dat strikte beweging, discipline en meer balans een gunstige invloed hebben op zijn narcolepsie — en anders levert de ervaring persoonlijke groei op.
De aandoening verandert ook zijn sociale en carrièrekeuzes. Alcoholgebruik kan nadelige gevolgen hebben voor de dagen erna; sollicitaties vereisen openheid over zijn kwetsbaarheid; werken in zeer veeleisende keukens, zoals een Michelin‑keuken, acht hij voorlopig onrealistisch. Tegelijkertijd blijft zijn ambitie groot: hij wil op hoog niveau koken of gastheer zijn en wil laten zien dat een beperking niet per se een einde hoeft te betekenen voor beroepsdromen.
Chef gebruikt zijn verhaal bovendien om begrip voor narcolepsie te vergroten. Door te vertellen wat de stoornis voor hem betekent hoopt hij dat mensen snappen dat snelle inslapen geen luiheid is maar een medische aandoening — en dat met goede aanpassingen en vastberadenheid veel wél mogelijk blijft.