Bij sommige clubs krijg je het gevoel dat stresskip Pieter Omtzigt achter de knoppen zit

In dit artikel:

De transfermarkt is volgens de columnist weer in volle vaart losgebarsten: de laatste uren vóór de deadline leveren de meest bizarre en amusante transfers op. In Nederland speelt dat vooral bij clubs als Ajax en PSV, waar lang geprofielde wensen (een rechtsback, een ervaren controleur) vaak plaatsmaken voor impulsaankopen of teruggekeerde namen zodra geld en persoonlijke belangen meespreken. Voorbeeld: Alvarez, die voor een beter salaris in Turkije koos, en een 20-jarige linksbenige speler die John Heitinga uit zijn telefoon viste — niet per se wat scoutingteams maandenlang hadden uitgezocht.

Het beeld van scouts als romantische sjowitters die in barre omstandigheden verborgen talenten vinden, wordt door de auteur ontmanteld: in de praktijk komen de meeste spelers binnen via het netwerk van technisch directeuren, zaakwaarnemers en bestaande relaties. Zaken als gunfactor, vriendendiensten en financiële prikkels bepalen vaak de uitkomst. Daarbij hebben makelaars steeds vaker de touwtjes in handen; soms lijkt niet de speler maar diens zaakwaarnemer te beslissen waar hij heen gaat.

Het gevolg is routinematige chaos tijdens de zogenaamde Vier Dolle Dagen: maanden van overleg en lijsten worden in de slotfase nog opzijgezet voor last-minute paniekoperaties. De columnist vindt het absurd maar beschouwt het ook als vermaak — en een beproefde manier om de transferdeadlines spannend te houden (tot dinsdagavond 23.59 uur).